Komal Shrestha Malla – Nelson Mandela

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – नेलसन मण्डेला !

नढल्नु पर्ने बृक्ष ढल्यो ???
बिना बादल
विश्वमै झरि पर्यो
आखा आखाबाट ..!!
पृथ्बी भरी फैलियको एउटा बृक्ष
विश्व चेतनामा
बाचेकोछ तर
हासेकोछ तर
बिजयमा फहरायको छ तर .. !!
बिशाल आकास मुनी
बिशाल धर्ती भरी
पुस्तक बने उनी
अलौकिक पाठ सिकाउने
उपहार बने उनी
बिश्वकै हात मिलाउने
चादनी िकरण बने उनी
स्वाधिनताका
एकताका
समानताका समानताका …!!
नेलसन मण्डेला !

Komal Shrestha Malla – Khoj

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – खोज

सपना बिउझन्छ ?
प्रहार
बिध्वंस

बिभत्स रागमा ! ?
कुरुप क्रुर अनुहार कुर्चीमा
रहस्यमय रहर
कम्पीत माटो ?

आश्रय
खोजका
असह्य इच्छाहरु
गन्तीमा औलाहरु
लास

रातो रातो
खोला Continue reading “Komal Shrestha Malla – Khoj”

Komal Shrestha Malla – Milchha Ra? (Muktak)

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – मिल्छ र ?

बादल
आखामा बढे पछि
पीडा
मुटुमा गढे पछी
गुनासोलाई के मिल्छ र ?

Komal Shrestha Malla – Ragatamya Abhishek Ka Lagi

कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल – रगताम्य अभिषेककालागि

उस्तै उस्तै
परेड ताण्डपका
नास बिनासका राता रेखाहरु
बस्ति बस्तीका
अंग अंग बटारिदै
स्वप्नील सपना अन्त्यष्टिमा
झुण्डिदैछ फासिका डोरि झै
मनुवाका आरोह Continue reading “Komal Shrestha Malla – Ragatamya Abhishek Ka Lagi”

Komal Shrestha – Yahi Ho Doori

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – यही हो दुरि

कहिलेकाहि हुने भेट
म आफै लाई थाह छैन किन ?
आ आफै लुकी लुकी हेरिनुमा
आ आफ््नो अनुभूती के गरि सुनाउनु ?
उफ !
असमन्जस्यता
अनी अपरिहार्यता
जीवन यात्राको यो यात्रा Continue reading “Komal Shrestha – Yahi Ho Doori”

Komal Shrestha Malla – Akaal Ka Mrityu

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – अकालका मृत्यु ?

स्वतन्त्रताको हावा चलेछ किन ?
प्रलय उन्माद बिध्वन्स बोकेर
उफ !
बिजय ? पराजित !!!
सौन्दर्य ? बिस्थापित !!!
कठै कठै धर्ती कम्पित कम्पित ….. ???
समुन्द्र आखामा आखामा छल्केर …. !!
आस्था विस्वास
पग पग
पल पल
क्षण क्षण
जिन्दगी किनारा काट्दै
बिजयको गर्वमा कसि घोटी रहेछ
लास छरिएका आटका खाट हरुमा

पराजय हल्लीदै छ
बिध्वंसात्मक नसामा
कर्महरु सल्किदैछ
आवेक मृत्यु अगेनामा
मात्र
नाप तौलका तराजु तुलो
कालो पट्टी बाँधेकी देबीको हातमा
मौन सस्कार सभ्यता चिच्याई रहिछे ..
तर बर्तमान
असैह्य उल्का राहु सनी
दशा भोकी रहेछ भोकी रहेछ …
गास बास कपास कुर्लदै .. ॥
बिजय उत्सवमा
अकाल मृत्यु …..???

Komal Shrestha Malla – Naba Durga Bhawani Le

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – नवदुर्गा भवानीले !!

हर्ष
वा बिस्मात ?
रातो िटका िनधारमा
पहेलो जमरा शिरमा
सगुन, प्रसाद र आशिर्बाद…
नहुनु यो प्रदेसमा
म आफै यतिका बर्ष भोगी रहेछु !!!
हिसाबमा

र मेरो कर्तब्य
अनी धर्म र संंस्कृती
स्वाभीमान ?
आसु र हासोमा
यसरि नै फल्छन फूल्छन झर्छन
र पात झै उडछन पनी
मात्र याद कल्पना
अनी मायाको िबछोडमा … कठै ?
प्राण हाली दिय हुन्थ्यो नी
त्यो चादनी किरणको बिदेसीनु नपर्ने गरि
आर्षिकबादमा आर्षिकबादमा …

छरिदिए हुन्थ्यो नी
रंगीन फूल जमरा अक्षता
र प्रसादहरु !!!
मन सुधारिन,
सुन्दर दृृष्टिका चक्षु
र कर्णमा
प्रगतीका
उमंगका बाणी तरंग्याउदै
नसा नसामा भक्तिका उर्जाहरु
उमार्दै उमार्दै उमार्दै ….
िबजुली दौडेर
लक्ष्यका आकास छुने
छाती मै सगरमाथा राखि िदय हुन्थ्यो नी !
मात्र अमर चन्द्र सूर्य फर फर गर्ने
र िबजयको िबगुलमा
मात्र देश बोक्ने
नवदुर्गा भवानीले !!

Komal Shrestha Malla – Ma (Muktak)

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – म (नेपाली मुक्तक)

अचेल दिनहुँ
झर्न थालेको छु ?
नपिएरै जहर
जिउनुको जलपमा
कृत्रिम स्वास फेरेर
मर्न थालेको छु ?

Komal Shrestha Malla – Malami Ta Hunchha?

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – मलामी त हुन्छ ??

तिम्रो कन्जुसी देखेर
के दंग हुनु मृत्यु ?
कहाँबाट लेख्न शुरु गरुँ
र अन्त गरु ?
यो बिन्दुको कुरा ।
न तौलन सकिन्छ
न जाँच्न सकिन्छ
न भाँच्न सकिन्छ
न साँच्न सकिन्छ
न मास्न सकिन्छ
अनन्त अनन्त
घाटहरुमा
चिहानहरुमा
चिताहरुमा
अज्ञात रहस्यको
बिजय उत्सव चलिरहन्छ ???
उस्को उत्सवमा !!
आँशु त हुन्छ ?
पीडा त हुन्छ ?
पानी त हुन्छ ?
खरानी त हुन्छ
मात्र बाँकी फिर्तीमा
मलामी त हुन्छ !!!!

Komal Shrestha Malla – Maato Bhairahechha Baluwa

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – माटो भै रहेछ बालुवा

पुज्नु पर्नेले नपुजेर, माटो भै रहेछ बालुवा,
भक्त नभए माटोमा, के पलाउछ पालुवा ।

गार्है हुन्छ अब यो मन्दिरलाई चम्काउन,
भक्ती मरेकाहरुले सक्तैनन् माटो फुलाउन ॥

पुज्नु पर्नेले नपुजेर, माटो भै रहेछ बालुवा,
भक्त नभए माटोमा, के पलाउछ पालुवा ।

छन जो बचेकाहरु, माटोमा जिउंदै मरे सरी,
हेर हेर माटोको टिलपिल आसु गह भरी ।।।

पुज्नु पर्नेले नपुजेर, माटो भै रहेछ बालुवा,
भक्त नभए माटोमा, के पलाउछ पालुवा ।

Komal Shrestha Malla – Chiri Rahechhan Kalila Chhati Haru

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – चिरिरहेछन कलिला छातीहरु

नब निर्माण चाहनाका
बम बारुद पड्केर
चिहान चिच्याउदै
चिता खरानी मडारीएको आकाश हेरेर
धरातलमा लम्केका छ सय एक मलामीहरु
एउटै क्रिया गरी रहेछन
पटक पटक बैतणीको पुच्छर समातेर
स्वप्नील शान्त स्वर्गका लागी ?
कठै !
अनाथ बिदूर बिधवाका तातीमा
पालै पालो स्वाङको शहीद थपिंदै थपिंदै
त्याग तपस्या बलिदानका चार किरण मास्दै
शहीदगेट भत्की रहेछ !
नंपुसक भालेको बसाँईमा
तमासाका भेडाहरु
भोगी रहेछन बिभत्स यातनाहरु
शिबिर शिबिरमा
डरको राँको तापेर
आरोह अबरोहका
लोडसेडीङको बस्ती भोगेर
तैपनी नपुगेर
रक्त पिपासु बाघहरु
चिरिरहेछन कलिला छातीहरु ???

Komal Shrestha Malla – Five Nepali Haikus

हाईकू # १

मुहार खोल,
आफैलाई हेरेर
माया कोर्नुछ ।

हाईकू # २

मन तराजुमा
तिमी अट्न सके
गार्‌हो हुन्न है ।

हाईकू # ३

सुन र बुन
अनि माया बाधेर
चुम्नु चुम है ।

हाईकू # ४

आसु र हांसो,
जीवनको नासो हो
चेतना भया ।

हाईकू # ५

देश काटेर
बाडी खाने कती भो
हत्याराहरु?

Komal Shrestha Malla – Prashna Chha

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – प्रश्न छ ??

सर्म्पर्क टुटाएर
कस्तो दुरी तय गर्न खोज्दैछौ ?
रगत बगाएको भूलेर
अझै व्यथा थप्ने कोशिस गर्दैछौ
के तिमीलाई देश प्यारो लाग्दैन ?
धेरै पढें तिमीलाई मैले,
तर विश्वास गर्न भुल भएछ
तहसनहसका ती दृष्य भुलेर
मेट्न खोजें हृदयका आला घाउ छटिराहरु
झन् झन् घाउ थपिदै चहर्‍याई रहेछ
यी आँखाले खिचेका चित्रहरु
तिमी भन कहिले मेट्न सक्छौ ?
अतितका ती मनमोहक दृष्यलाई
तिमी भन कहिले पुन निर्माण गर्न सक्छौ ?
सायद तिमी संग
ती अतितका विभत्स घटना छैन होला
छैन भने, विर्सेकै हौ भने
एक पटक नियाली हेर मेचीकालीको छातिलाई
कति गहिरो घाउ खटिरा, बेदना बल्झेको छ ?
तिमी नयाँ यात्राको नाउँमा
कुन यात्राको थालनी गर्न खोज्दैछौ ?
तिमी नयाँ बाटोको नाउँमा
कुन बाटो निर्माण गर्न खोज्दैछौ ?
देखाईदेउ नयाँ बाटो
जसमा करोडौ नेपाली हिड्न सकोस्
जसमा करोडौं नेपाली फुल्न र फैलन सकोस्
यहाँ त नयाँ नयाँ प्रश्नका काँडाहरु उब्जेका छन्
नयाँ नयाँ हजारौ मोड तय हुदैछन्
यात्रा कसरी बढाउने ?
जीवन कसरी चलाउने ?
परिवर्तनको जन्म पल पलमा भैरहेछ
आमाको पीडा र दुखाई कहिले निको हुन्छ ?
र हरेक नेपालीलाई
शान्तिको श्वास फेर्न कहिले मिल्छ ?
प्रश्न छ ??

Komal Shrestha Malla – Bijuli Daud Ma Khai Kina

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – बिजुली दौडमा खै किन ?

ओठले कुन थुङ्गा चुमेर
हार लगाउने
म मेरो भनेर ?
मान सान स्वाभीामानका ?
पात झरि रहेछ
हाङ्गा भाच्चि रहेछ
र बतासले उडाइ रहेछ जीवन
िबना आधिहुरि
म भने छद्म बादलको भरमा
सूर्य छेक्दैछु
झुण्ड झुण्ड मुण्ड मुण्ड
बस्ती बस्तीमा खुसीहरु भर्न मन
उदाउला भनेर ?
नबुझीने संप्रेषण
बुझपचाईएका कर्तलध्वनीहरु
अधरका सिमा नाघेर तरंगका
ईन्द्रधनु फलाक्दै
स्वर्ग निर्माण हुन्छ भनेर
प्राण बिनाका मुस्कान
आखा नानीमा राखेर
हरियालीको लोभमा … ??
अनी
पात भूल्दैछन
भोली खंंग्रीएर उडनु पर्ने
कसरी सोच्दैछन ?
कोरिन्छन सुन्दर भाग्यरेखाहरु
बालुवामा ????
बतासले सारगर्भीत ढुकढुकी
बिमोचन गर्छ भनेर
म अबुझ
होस्टे हैसेमा
टुक्रा टुक्रा मुटु खोज्दै
जात जातका डुङ्गामा
िशर निहुरि रहने
िशर निहुरि रहने
बिजुली दौडमा खै किन ?

Komal Shrestha Malla – Asahaj Man Bajra

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – असहज मन बज्र

पीडाका गस्तीहरु
छाती माथी
मोती थोपा बोकेर
जब बर्सन्छन
अनुहार कोपर्दै
कहाली लाग्दो मन
औँशीमा जुन खोज्दै
ऐनामा बजारिन्छ
एक्लो मुड्की कसिनुमा
रक्ताम्य भएर ।
निर्दोष ऐना
यसरी छरिन्छन टुक्रा टुक्रा
बाँकी पर्खाल टोलाई रहन्छ
ऐनाको भगनावशेष बोकेर ।
कुरुप अनुहारका बिसौनीमा
अझ मन चट्याङ्गका बज्रले
छिया छिया छाती भित्र
असहज परेड खेल्दै
जीवन किनाराको बिगुल फुक्छ ॥

Komal Shrestha Malla – Man Peeda

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – मन पीडा

परेछ मन पीडामा
र आसु झरेछ
फेरि कोशी आसु
छातीले भोग्दै
मुटुले अनुदानका
सुम्सुम्याई खोजेछ
के सक्थ्यो ? तटबन्ध बाध्न
कृतीम हौसलाका पुष्पहरुले ?
फेरबदलका भुवा उडाई
मनका आफन्त मन
के बुझ्थ्ये र ? डर लाग्दा भैपरीहरु ? कहालीलाग्दो उदेक सपना
र यथार्थ बिपनाका भोगाईहरु !!
हुदो रहेछ जिवन
पिरका भीरहरुमा
अनी कल्पनाका उडानहरु
खस्दारहेछन
यातनाका शिबीर शिबीरमा ??

Komal Shrestha Malla – Hatyara Sapana

कोमल श्रेष्ठ मल्ल – हत्यारा सपना

आँखाबाट,
पवित्र गंगा बहिदिन्छ,
सायद मृत्यु सँग डरायरहो , दिन पातलिनु
रात बाक्लिनुले
भयंकर डरलाग्दो सपना बोकेर सायद सतायर हो ।
उसले
जिन्दगी उडाउछ
र सुन्दर शहर देखाउछ
बाचा कसम खुवाउछ,
माया प्रितको सवारी चलाउछ ग्̂ वरिपरि स्वर्गका अप्सराहरु
र परिहरु छम्म छम्म नचाउदै असिमित खुसी भरेर स्वयमवरको औठी लगाउदै बन्धनमा बाधेर
मायाको हार चमकाउदै
बधाई र शुभ कामनाको पुष्प, विजय उत्सव मनाउदै विदाईको डोली चढाउछ
तर अपशोच
विपनामा आइपुग्दा
असिमित शोचमा डुवाउछ लाग्छ हत्यारा सपना हा