कोमल श्रेष्ठ मल्ल – बाँचेको छु
हो मेरो
आफ्नै भोगाइ
र नतौलिएको सोचाई
नहारेर हारे कतै
हारेर हारे कतै
त्यहैले म जीवन भोगेर
मृत्युलाई बाँचेको छु ॥
नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – बाँचेको छु
हो मेरो
आफ्नै भोगाइ
र नतौलिएको सोचाई
नहारेर हारे कतै
हारेर हारे कतै
त्यहैले म जीवन भोगेर
मृत्युलाई बाँचेको छु ॥
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – म परें मुर्दाबादमा
म परे मुर्दाबादमा
तिमी पर्यौ जिन्दाबादमा
नेपाल र नेपाली टुक्रा टुक्रा
हुने भयो अरुकै हातमा
तराईको आगन पहाडको छाती
हिमाली शिरथ्यो सगर माथी
मेची र काली नेपाली जाती
भाषा र भेष प्रकृती साथी
सहिद विभूती टुक्रा टुक्रा
हुने भयो अरुकै हातमा
तिमी पर्यौ अरुको साधमा
म परे अरुको साधमा
फरर ध्वजा थरि थरि
तिमी र म एकै कसरि ?
रहेन शान्ती आत्मा
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – सबैलाई चेतना भया
पावन,पुण्य,तपो,कर्म र शान्तिभूमी हो
कपिलबस्तु लुम्बिनी नेपालको ।
अमर,महान,जीवन्त गहना हो नेपाल आमाको ।
मेरो बुद्ध, सिद्धार्थ गौतम बुद्ध ।
अहो ! खुलम खुल्ला अन्याय अत्याचार गरेर
कपिलबस्तु लुम्विनी अन्त कतै बन्न,सर्न सक्तैन
ए बिश्व, शान्तिका अनुयायी तिमी साक्षी छौ,
रोकी देऊ मेरो कपिलवस्तु लुम्बिनीको चोरीलाई,
लुट्न,चोर्न,सार्न र मार्न नदेऊ
मेरो कपिलवस्तु लुम्बिनीलाई ।
मेरो सगरमाथा !
सहीद बिभूति र वीर वीरग्ङनाको गाथा
अजय छ, अमर छ, सुन्दर र शान्त छ ।
दक्षिणको उदन्डताको निरन्तरताले
नेपाल आमाका वीर सपूतहरुको हात,काध
र साथ बिस्फोट नहोस, जस्ले तहस नहस गर्नेछ
ए बिश्व तिमीलाइ थाह छ ?
अशान्तिले के के गर्छ ???
मेरो कपिलबस्तु लुम्विनीले सश्त्र अश्त्र बोक्दिनन्
तर
सहनुको अर्थमा
उस्का सन्ततिहरु चुप लागेर बस्न पनी सक्तैनन्
आगो बनेर दन्कन सक्छन,
पानी बनेर उर्लन सक्छन,
पवन बनेर लम्कन सक्छन ।
तिमीलाइ थाहा छ ?
बुद्ध हो नेपाल,
नेपाल हो बुद्ध ।
केबल शान्तिमा हेर्छ,
शान्तिको स्वास फेर्छ,
शान्तिमा बाँच
र सधै शान्तिलाई बचाउ भन्ने गर्छ ।
हो, सत्य हो शान्तिको प्रयोगशाला हो
कपिलवस्तु लुम्बिनी सिङ्गै नेपाल,
माया प्रीत श्नेह,भातृत्व र शान्तीको उदगम
पावनभूमी हो कपिलवस्तू लुम्बिनी नेपाल
अहो ! यो शान्ती
अशान्तीमा बिस्फोट भए के होला ?
ज्वालामूखी आँधी तुफान,आगो भै दन्के के होला ?
अतिबृष्टी रन्के, अनावृष्टी सन्के के होला ?
त्यसैले चेतना जगाई देऊ चोरको ।
कपिलवस्तू लुम्बिनी सबैको साझा हो
नेपाल,नेपाली र विश्व शान्तिको राजा हो ।
शान्ति, केबल शान्तिको थलो
मेरो कपिलवस्तू लुम्बिनी नेपाल
बिस्फोट हुन नपरोस
सबैलाई चेतना भया ।
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – य दीदी बैनीहरु
यो प्रदेसमा,
मन थाम्न
दीदी बैिनहरूको संझनामा
अरुको ईन्द्रेणी िटका हेरेर
यो िनधार आफू आफै कसरी चम्काउनु ?
र
हरेक बर्ष
यो मनलाई कसरी संझाउनु ?
लौ न,
य दीदी बैनीहरु
दाजु भाईहरुलाई
यसपाली त मायाको धागोमा
गोदाबरि,मखमली, सयपत्री
र थरी थरी फूलहरुका माला उन्ने
मात्र ितम्रो हात पठाई देऊ
र
रंगीन िटकामा िनरन्तर जीवन फूल्ने
शुभ आर्षिकबादका खात पठाई देउ
त्यतीले कहा पुग्छ र
सकेसम्म औंिसको रातमा
भैलीनी नाच्दै गाउदै
यो प्रदेशको घर आगनमा
मात्र हर्षमा,
मात्र हर्षको
सुख,संबृृद्दी, आरोग्यताको
प्रसाद पठाई देऊ ??
र
त्यसैमा
मन,
तन िभज्ने
ितम्रो मायाको
कहिल्यै नटुङ्गीने
बर्षात पठाई देऊ ..!!
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – खै त श्वास शान्तिको
संस्कार दाहको
पुरुस्कार स्वाहको
लात एकतालाई
बाँध ध्वजालाई
अहो अहो !
भन्छन भै हाल्छ नि विकास
खै त स्वास शान्तिको ?
जनताको मुण्डन
देशको बिखण्डन
मुर्दाबादको ज्ञान
जिन्दाबादको बिज्ञान ?
अनुदानको जीवन
थरि थरिका रंङ
भन्छन भै हाल्छ नि विकास
खै त एकताको हात ?
कामना फगतको
अभिषेक रगतको
भाषा प्रदेशको
भेष निषेधको
जात निस्तेजको
भन्छन भै हाल्छ नि विकास
खै त जिउदो विश्वास ?
धर्म वलत्कारको
हक हाहाकारको
कर्तब्य बेक्कारको
अधिकार बखेडाको
न्याय लंगडाको
भन्छन भै हाल्छ नि विकास
खै त चन्द्रसूर्य ध्वजाको प्रकाश ?
खै त स्वास शान्तिको ?
खै त स्वास शान्तिको ?
कोमल श्रेष्ठ – खानु खायो (मुक्तक)
भ्रष्टहरुले
भ्रष्टाचार जन्मायो
भ्रष्टाचारले
कंक्रीटको जंगल बढायो
रक्तपीपासु बाघहरुले
मान्छेनै खानु खायो ।
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – मेटिदैछ
उदण्डको संकट
पात उडेर
रुख ढल्दैछ
अनिश्चित प्रगतिको शिखर
समथर फर्लाङ मारेर
पाईला मेटिदैछ !!
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – नहिंड है मस्किएर (गजल)
नहिंड है मस्किएर कहिले पनि तिमी हजुर
सम्हालेर मनलाई मुटुभरी फूल हजुर..
बरालिनु हैन राम्रो बन तिमी मेरै हजुर
अंगअंग नशा नशा माया छरी डुल हजुर
फकाउनु फसाउनु आफ्नीलाई मात्रै हजुर
दुनियाको के कुरा माया संगै खुल हजुर
बाचा कसम विश्वासमा बचाउदै प्यार हजुर
आफ्नो भन्नु आफ्नै हुन्छ अरुलाई भूल हजुर
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – मलाई नै किन सोध्नु प-या ?
श्रृष्टिका
लब्ध प्रतिष्ठित सन्तानहरु
भ्रष्टाचार दुराचार व्यविचारले
आस्थालाई कुल्चदै
बिस्वासलाई चपाउदै
मान सम्मानलाई लत्याउदै
जीवन भत्काउन
हत्या दमन लुटका िबस्कुन छर्न
उत्तर दक्षीण र पातालमा
पालै पालो जान्छन
तर अफसोच !
मलाई नै किन सोध्नु प-या, खोज्नु प-या ?
खै मेरो नेपाल ?
निस्तब्ध तकथै तकथै
उदण्ड पोशाक,सपथ
भाडभैलोका पथ
र आत्यन्तीक िबध्वन्सक मन्चनमा
स्वाभिमान निस्तेज पार्ने
िबकट बाद बिवाद
अनेकताको संबाद
नास बिनासको शंखनाद
र
रक्त रंजीत क्रान्तिकारि रुपान्तरणमा
मात्र तानातान हानाहान
मन्थन, सन्ताप संन्त्रास
बुदै बुदाका स॔झौताहरुमा
भौगोलिक अपमान
अक्षुष्णताको हत्या
चिरा िचरा हक,अधिकार ,न्याय समानता
र
आततायी बिचार
उत्पाती आचार
रगतको होलीमा
खुलम खुल्ला प्रतियोगीता
गाउ शहरमा देश खोज्न
जीवनको देश
देशको जीवन
रगत आसु र पासोमा िकन ?
तर अफसोच !
मलाई नै किन सोध्नु प-या, खोज्नु प-या
खै मेरो बुद्दनेपाल ?
क्षण क्षण पल पल
परिवर्तित ध्वजा पतकाहरु
दुई चार मकुण्डोधारिका भागवण्डामा
कठै समुन्नत बर्गबिहीन समाज ?
लासै लास
मसान र चिता !
खडतन्त्रात्मक पुन संझौता
ऊत्कृष्ट सामप्रदायीक बैमनस्यता
होमकुण्डको राहत
नाटकी िबस्तारबादी हात
प्रहार ,संंहार ?
भय डर त्रासकै उब्जनी
िबखण्डनकै सनसनी
अचेत कर्तब्य कुण्डमा
जातीय भाषीक लैङ्गीक
सास्कृतीक धार्मीक चरु
स्वाहा स्वाहा !
हरेक स्वास सास्तीमा ??
देस फासिमा मात्र फासिमा ??
तर अफसोच
मलाई नै किन सोध्नु प-या, खोज्नु प-या
खै मेरो नेपाल ?????
कोमल मल्ल – नेताहरुको महङ्गो बजार
कर्तव्य मरेको,
नेताहरुको महङ्गो बजारमा
हक, अधिकार, न्याय, समानता धेरै सस्तो छ
किनकि, मेची, कोशी, गण्डक, कालीको किनबेचले नपुगेर
अब पन्चेश्वर पनि बिक्री भै सकेको छ
यो बजार,
हातखुट्टा काटेर, रगतले लिपपोत गरिएको छ !
टाउको छुट्याएर
नैवैद्य चढाइएको छ !
चिहानका मन्दिरहरुमा
चिताको होम गरेर
कुर्चीको माकल
तहस नहसको भग्नावशेषबाट सजाइएको छ !
यो बजारमा,
विधुर, विधुवा, बालक, बृद्धाहरुलाई
समावेशी र रुपान्तरको माला लगाउँदै
खोक्रो आदर्शको शंखनाद गर्दै नचाइएको छ,
र अन्ध अपाङ्ग विस्थापितहरुलाई
राहतको नाममा
गल्ली, सडक, चउरको ओसमा सुुताइएको छ ।
वीरसपुत, महापुरुष, लौहपुरुष
र सहिद विभूतिलाइ
श्रद्धा भक्तिको ‘श्रद्धासुमन’
आफ्नै भाषा, भेष, संस्कृति
र धर्मको छाति चिरेर
तछाड मछाडको ताण्डवनृत्य गरेर
युवाहरुलाई शस्त्र अस्त्र बनाउँदै
जिन्दावाद, मुर्दावादको शंख फूक्न लगाउँदै
मान्छे कै अविर, गुलाव फूल छरेर चढाइएको छ
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – हासी हासी उडे उडे (गीत)
हासी हासी उडे उडे … म
नाची नाची खुले खुले … म
पिरतीको चोखो चोखो
योवनको धोको धोको
फिजाउदै डुले डुले डुले डुले म ।
मन्द मन्द सुवासको
बाचा बन्धन Continue reading “Komal Shrestha Malla – Hasi Hasi Ude Ude Ma (Nepali Geet)”
कोमल श्रेष्ट मल्ल – जस्तो घात उस्तै हात (गजल)
जस्तो घात उस्तै हात छुटेपछि साथ
नजिक टाढा के कुन्नी छैन कुनै बात
फूलै फूल केहो जात किन छोप्छ रात
सोध्छ किन छिन छिन भित्र भित्र आत
भोग पियास कस्तो लौ खिस्स हिस्स दाँत
कस्तो नसा नपियरै अङ्ग अङ्ग मात
अहो अहो तर्कनाको नदेखिने खात
नजिक टाढा के कुन्नी छैन कुनै बात
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – कोहि आँशुमा (गीत)
कोहि आसुमा कोहि हासोमा
यहि त एउटा फरक छ
आसु हेर हासो हेर
आसु र हासोमा कती कती जहर छ
रातै रगतको जात
उस्तै छ उस्तै आत
कोहि बासमा कोहि आसमा
यहि त एउटा फरक छ
आरोह हेर अवरोह हेर
सुख र दुखमा कति कति रहर छ ॥
उस्तै उस्तै स्वास
केही नहुनु साथ
कोहि दिनमा कोहि रातमा
यहि त एउटा फरक छ
फूलेर हेर झरेर हेर
शिशिर र बषन्तमा कती कती कहर छ
Admin Note – This article needs grammatical correction.
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – दुख्यो
म र मेरो कर्तव्य के हो ?
सिकाउने एउटा पाठशाला चाहियो,
बन्द, हडताल, आगजनी र चक्काजाम,
लुटपाट, हत्या, दमन, तोडफोड र हानाहान
निस्तेज गर्ने, एउटा वधशाला चाहियो
किनकि, एउटा Continue reading “Komal Shrestha Malla – Dukhyo”
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – शुभकामना
मैले पठाएकाे शुभकामना
ितमी सम्म भाेली त पुग्छ पुग्छ ।
नवदूर्गा भवाानी संग गरीएका मेरा आराधनाले,
ितमी िभत्र सुख, संबृिद, आराेग्यता
र दीर्घ जीवनका पुष्पहरु
िनरन्तर फूल्छ फूल्छ ॥
शुभकामना शुभकामना शुभकामना !
परदेशमा म, स्वदेसमा ितमी
यस्तै अरु कती कती !
जात, धर्म, भाषा,भेष थरी थरीका
एकै हाै हामी नेपाली सन्तती
बाचाै बचाआै हर्ष उल्लास उमंगले
जाे जहा रहे बसे पनी हाम्रा धर्म र सस्कृती
शुभकामना शुभकामना शुभकामना !
पु-याईदेउ पवन,खाेलेर गगन
प्रार्थना र श्रद्दा, भक्तीका सुमनहरु
ल्याईदेउ ितमी बाेकेर अनी
शुभआिषसका प्रसादमा,
बुद्द नयन र धडकनहरु
शुभकामना शुभकामना शुभकामना !
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – रोजाई
सडकमा
सचेत वा अचेत पदचालहरु
अनि
धर्ती प्रलयका भावना
देखेर ताराहरु जुन संग जिस्किँदै
अन्धकार धावा गर्जन्छन
र
बादलको तँछाड मछाडमा
बर्षा पन्छिएर
पवन जुहारी खेल्दै
नतमस्तक भैरहन्छ
बेदनाको बाढी पहिरो
पहाड भोगेर
किरण ?
समथर फाँटहरु
चिच्याउदै चिच्याउदै
कुस्तीमा हिमाल छेक्न
नटुङ्गीने फन्को मार्दैछ ??
जलनका विश्वास
आ आफ्नै परिधी बिर्षेर
टुक्कीमा धिप धिप गर्दै
बिभत्स ..
हारमा
छलाङ मार्दै
विजय उत्सब
कल्पनामा दौडाउदै
मात्र बतासे सपना भोगी रहेछ
बन्द गतीको मती
अन्त्यको ज्योति
हात काटेर
काध भाचेर
अनादरका लाचार भारमा
मात्र मृत्युको यात्रा
रोजी रहेछ ?
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – के गरी सम्झाउने
के गरी सम्झाउने हो पानी सरी आँसु बग्छ,
मन काछ सम्झिदिने, सीसा जस्तै फूटीरा छ
गहिरी हेरे मन सागर, थरी थरी घाउ रैछ
उड्न खोजे भेटाउन झनै माया भागी रैछ
हैन हैन ऊनको दोष, दोष दिन्न जीउनलाई,
रहर छैन पैचो मागी, हारी हारी पीउनलाई
मेरै आखा बगी राखोस, मन पोखरी छल्कीएर,
जीवन भन्नु यस्तै न हो सकिन्छ नै सल्कीएर ॥
मदिराको नसा छुट्टै, बिछोडको दशा छुट्टै
जीन्दगीको गाउँघर, जता जाउ रित्तै रित्तै
न सकीने रैछ जीवन, मागी मागी चलाएर,
फूलको थुङ्गा संझी संझी, मन्दिरमा लडाएर ॥
मदिराको नसा छुट्टै, बिछोडको दशा छुट्टै
जीन्दगीको गाउँघर, जता जाउ रित्तै रित्तै
न सकीने रैछ जीवन, मागी मागी चलाएर,
फूलको थुङ्गा संझी संझी, मन्दिरमा लडाएर ॥
कोमल श्रेष्ठ – बनायो ! (मुक्तक)
बिहेले छोरा र छोरी जन्मायो
गैरीखेतले प्रदेशमा पु-यायो
बुद्दी किन हारेछ कुन्नी ?
आफनै छाती पिट्नु पर्ने बनायो ।
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – नया नेपाल खोज्दैछु
म दुर्बीन लगाएर
नया नेपाल खोज्दैछु
फोटोहरु समेटेर
नया नेपाल खोज्दैछु
चित्रहरु कोरेर
नया नेपाल खोज्दैछु
परदेशमा देश बोकेर
नया नेपाल खोज्दैछु
सक्तीन बिर्सन
आसु Continue reading “Komal Shrestha Malla – Nayan Nepal Khojdai Chhu”
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – कसरी लेखुँ माया (गीत)
कसरी लेखुँ माया ? माया त मायालु दुखेको दुख्यैछ ।
नलेखु सकिन्न सहन, आँशु त मायालु झरेको झर्यैछ ।।
जे देख्यौ वहेको त्यो खोला मेरै यो आँशुको हुन सक्छ ।
नसोध बादललाई तिमी निष्ठुरी त्यो गर्जेर रिसाई बोल्छ ॥
कसरि लेखुँ माया ….
को माग्छ बिदाई आँफै ? मन किन यसोरी मर्छ ?
जे देख्यौ सुकेको अधर त्यो पनि अरुको किन हुन्छ ॥
कसरि लेखुँ माया …
तर्साउँछ यो आफ्नै छायाँ म बाटै पर पर हुन्छ
निभाउँ कसोरी मनको आगो? आँशुले बाटो नै छेक्छ ॥