नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
कोमल भट्ट – बुढेसकालले छोयो अब (गजल)
बुढेसकालले छोयो अब दुवै गाला चाउरी परे
आयु पनि सकियो कि सबै छाला चाउरी परे
सम्झनलाई गाह्रोभयो स्मरण शक्ति हराएर
विस्मृतिले गर्दाखेरी जीउका चाला चाउरी परे
आँखाभरी Continue reading “Komal Bhatta – Budhesh Kaal Le Chhoyo Aba (Nepali Gajal)”
कोमल भट्ट – संसारमा सबै भन्दा
संसारमा सबै भन्दा,देश आफ्नै प्यारो
मीठो लाग्ने भाषा अनि,भेष आफ्नै प्यारो
लगाएनी बिदेशका,चिल्ला चिप्ला लुगा
चोखा हातले बनाएको,खेस आफ्नै प्यारो
रङ्गाएर खैरा,सेता, राता, नीला भन्दा
प्रकृतिले देको कालो,केश आफ्नै प्यारो
डाँडा काँडा उकाली र ओरालीमा झर्दा
सधैँ भरी लागे पनि,ठेस आफ्नै प्यारो
परचक्री रीति रिवाज प्रक्रियालाई देख्दा
जहाँ सुकै पुगे पनि पेश आफ्नै प्यारो
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:- न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – सिर्जनालाई खोजी खोजी (गज़ल)
सिर्जनालाई खोजी खोजी चोर्न थाले अचेल भरी
लुटाहारले लुट्दा जस्तै सोर्न थाले अचेल भरी
प्रस्तोता लाई हटाएर लाज र शरम पचाउँदै
आफ्नै नाम र ठेगाना पो कोर्न थाले अचेल भरी
दुनियाँका आँखा भित्र छारो हाल्दै पित्तलमा
सुनको जलप लगाएर मोर्न थाले अचेल भरी
नभन्दानि अचाक्लीभो भन्दा रिसले भुत्भुताउँदै
मित्रतालाई झर्ल्यामझुर्लुम फोर्न थाले अचेल भरी
नैतिकता र इमान्दारी रछान माथि मिर्काएर
सच्चा होइन झुट्टा नाता जोर्न थाले अचेल भरी
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – जति चोट खपेर नि
जति चोट खपेर नि गंगाजी भै बह्यौ आमा
बाँचुन्जेलै अभाव र असन्तुष्टि सह्यौ आमा
रातोदिन डोको,नाम्लो,घाँस सँग प्रेम गाँस्दै
यिनैलाई आफ्ना दर्द सधैँ भरी कह्यौ आमा
सन्ततिलाई हुर्काउन दुखै दु:ख र पीडा झेल्यौ
जिन्दगीमा कयौँ दिन भोकै नाङ्गै रहयौ आमा
नखाइ नखाइ काम गर्दा निम्तियेर रोगहरू
शोक सुर्ता बढ्दै गए साह्रै जीर्ण भयौ आमा
ज्वलन र छटपटीले दुख्न थाल्यो प्यारो मुटु
टुहुरो नै बनाई हाल्यौ चट्टै छोडी गयौ आमा
कोमल भट्ट
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – छुटाएरै खुसी हाँसो
छुटाएरै खुसी हाँसो,रुवायो आज तकदिरले
भिजाएरै झर्यो आँसु,धुवायो आज तकदिरले
सुनौला कल्पना गर्दै,फुलेथ्यो फूल झैं जीवन
खसालेरै भूमि माथि,कुवायो आज तकदिरले
सगर् छुन्छु भनी हिंड्दा,खपें आपतहरु सारा
थचारेरै पूरै लोप्पा खुवायो आज तकदिरले
न पाएँ शान्तिले बाँच्नै,न लियो ज्यान मारेर
घिसारेरै लगी रौरव, छुवायो आज तकदिरले
म को हूँ को थिएँ भन्ने,भयो ऐले कथा जस्तै
घचेटेरै भङ्गालोमा, डुवायो आज तकदिरले
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – परदेशमा प्यारो मुटु (गज़ल)
परदेशमा प्यारो मुटु दुखाएर बसेको छु
अनगिन्ति कथा व्यथा लुकाएर बसेको छु
रातो दिन घोट्टीएर काम काज गर्दा खेरी
भोक प्यासले शरीरलाई सुकाएर बसेको छु
सबै सोच्छन विदेशमा पैसा फल्ने बोट हुन्छ
कस्लाई भन्नु स्वाभिमान नै झुकाएर बसेको छु
पूर्व जन्म बित्यो क्यारे सरसापटमा डुब्दा डुब्दै
यतिबेला त्यही ऋणलाई चुकाएर बसेको छु
घर भित्र कुकुर पनि अति बलियो भए जस्तै
झमटेकाछन सधैँ भरी घुकायेर बसेको छु
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – सहिद दिवस २०६९
(सहिदहरूप्रति हार्दिक श्रद्धान्जली सहित)
तिरस्कार गरी नमारौं कहिल्यै सहिदका सपना
घुयेंत्रो हानी नझारौं कहिल्यै सहिदका सपना
स्वदेशको लागि बहाए रगत जीउ ज्यान अर्पेर
यता Continue reading “Komal Bhatta – Sahid Diwas 2069”
कोमल भट्ट – कसरी ब्यक्त गरौँ
कसरी ब्यक्त गरौँ ? यहाँ अत्याचार भएको छ
कसैको स्वच्छ भावनामा बलात्कार भएको छ
विकृति र विसंगति,बढेका छन् दिन दिनै
पवित्र विचारधारा पनि, निराधार भएको छ
बदमाशहरु मस्त सँग घुम्दै छन् जताततै
सोझा र सज्जनमाथि,सधैँ तलवार भएको छ
बेसरम र नकच्चर्याइले पराकाष्ठा नाघ्दा
गहिरो मित्रतामा अब वारपार भएको छ
सिर्जनामा हस्तक्षेपले,प्रतिभाहरु सोच्दै छन्
“आफ्नो परिश्रममा अर्कैको फलाहार भएको छ”
कोमल भट्ट
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – भरोषा गरेथेँ ढल्यो आज फेरी
भरोषा गरेथेँ ढल्यो आज फेरी
खरानी भएरै बल्यो आज फेरी
दियौ घात धोका कसम बिर्सनाले
विचारेर मष्तक गल्यो आज फेरी
उडाएर स्वप्ना अधिक शून्य पार्दै
मनैमा हुरी पो चल्यो आज फेरी
कपटले सबै चीज निखारेर लुट्दै
अधर्मी निठुरले छल्यो आज फेरी
विषाद धेर बढ्दा खुबै नम्र यो मन
दुखाएर”कोमल”जल्यो आज फेरी
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – किन गज़ल लेख्नु पर्यो
किन गज़ल लेख्नु पर्यो सारिदिन्छु म त
सही नाम र ठेगानालाई मारिदिन्छु म त
थाहा नभे आफ्नै हुन्छ पाए ठिक्क पार्दै
गोहीका झैँ स्वार्थी आँसु झारिदिन्छु म त
बधाई र प्रशंशा ले भरिएलान भित्तो
यथार्थ लाई बैतरणी तारिदिन्छु म त
गज़लकार भएँ भन्दै साथीसंगाती लाई
धाक धक्कुसंगै मख्ख पारिदिन्छु म त
किन गर्यौ बेइमानी,जाल र झेल भन्दै
सोधी हाले भने पनि टारिदिन्छु म त
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
8 December,2012
कोमल भट्ट – मिलाएर हातै गरौँ प्रेम साँचो
(प्रणय दिवसको उपलक्षमा हार्दिक शुभकामना सहित)
मिलाएर हातै गरौँ प्रेम साँचो
बिते बित्छ रातै गरौँ प्रेम साँचो
नजर क्यै झुकाई लजाएर घुम्टो
उघारेर बातै गरौँ प्रेम साँचो
पिई प्रीत धारा अधिक लट्ठ पर्दै
बढाएर मातै गरौँ प्रेम साँचो
उदाई बिहानी चरी चिर्र गर्दा
बनी फेरि तातै गरौँ प्रेम साँचो
अपूर्वै मिलनले मधुर जिन्दगीको
रची गीत खातै गरौँ प्रेम साँचो
दिवस प्रेमको यो बनोस दिव्य धारा
न होस् तुच्छ घातै गरौँ प्रेम साँचो
( भुजङ्गप्रयात छन्द )
गण :- य य य य
सूत्र:- ISS ISS ISS ISS
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ / हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – जाग नारी
(२०६९ नारी दिवस बिशेष)
जाग नारी ज्ञानचक्षु बाल्दै बाल्दै अघि बढ
कुरीतिका बोटहरु ढाल्दै ढाल्दै अघि बढ
घर भित्रै पिल्सिएर कति पीडा भोग्छ्यौ अझै
सडेका ती कुमान्यता फाल्दै फाल्दै अघि बढ
दिनहुँका अपहरण,बलात्कार र हत्या सबै
रण चण्डी बनेर नि गाल्दै गाल्दै अघि बढ
आफ्नो पौरख देखाएर सक्नु पर्छ देशै हाँक्न
पाखुरामा जोश,जाँगर हाल्दै हाल्दै अघि बढ
दिदी ,बहिनी,जननी र प्रेयसीलाई पुरुष पनि
सम्मानको शुभकार्य थाल्दै थाल्दै अघि बढ
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – छचल्क्यो जवानी उबायो कसैले (गज़ल)
छचल्क्यो जवानी उबायो कसैले
कसी प्रेम पाशमा डुबायो कसैले
अति प्रीतले मन्द मुस्कान छर्दै
सुधा जल खन्याई नुवायो कसैले
हुँदा अर्ध चेतमा पियाएर प्याला
समाएर तान्दै खुवायो कसैले
कुहू कोयली झैँ मधुर कण्ठ खोली
सुरिला गीतैमा रुवायो कसैले
छुटी स्नेह सामिप्यले मन दुखायो
छताछुल्ल आँसु चुहायो कसैले
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – हाम्रो देशका नेतालाई (गज़ल)
हाम्रो देशका नेतालाई लड्न पाए भैगो
जसरी नि कुर्सी माथि अड्न पाए भैगो
काग जति कराउंछ पिना सुक्दै जान्छ
महँगा र राम्रा वाहन चड्न पाए भैगो
जनताको के को वास्ता जे भएता पनि
दिन दिनै नगद मौज्दात बड्न पाए भैगो
बनाएर आठ दस ओटा गगनचुम्बी घर
चारै तिर चिल्ला पत्थर जड्न पाए भैगो
किन गर्नु सुधार यहाँ शैक्षिक क्षेत्रलाई
आफ्ना सन्तान बिदेशमा पढ्न पाए भैगो
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
13th December,2012
कोमल भट्ट – कति राम्री जन्मभूमि (गज़ल)
कति राम्री जन्मभूमि ! नामै प्यारो लाग्छ सधैँ
रीति- रिवाज संस्कृति र धामै प्यारो लाग्छ सधैँ
मुटु भरि छचल्किँदा सम्झना र माया मात्रै
आफ्नै घरका दलिन,निदाल थामै प्यारो लाग्छ सधैँ
आँखा भित्र नाचिराख्ने हिमालकै सेरो फेरो
सगरमाथा टल्किएको घामै प्यारो लाग्छ सधैँ
लोभै लाग्ने चाड पर्व सबै मिली मनाउँदा
आत्मीयता,आशिर्वाद र खामै प्यारो लाग्छ सधैँ
डाँडा काँडा उकाली र ओरालीमा हिंड्दा खेरि
चारै तिर हरियाली ठामै प्यारो लाग्छ सधैँ
रातो दिन मिहेनतले झारा पर्म गर्दा पनि
“कोमल” मन बोकेका छन् कामै प्यारो लाग्छ सधैँ
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
१६ मार्च ,२०१३
कोमल भट्ट – सरल शीष्ट बोली (गज़ल)
सरल शीष्ट बोली नमनले लुट्यो मन
निरन्तर रसिलो गमनले लुट्यो मन
बहाना बनाई नजर वाण हान्दा
मीठो चोट हल्का दमनले लुट्यो मन
समाएर हातै कदम लम्किएको
जुनेली प्रहरको भ्रमणले लुट्यो मन
सधैँ पूर्ण आभा नियालेर हेर्दा
अविरल मिलेको अमनले लुट्यो मन
उपस्थित टुटाई हुँदाखेरी टाढा
मुटु पोतिएको समनले लुट्यो मन
दुबै बाहु पाशमा कसिएर बस्दा
सुधा पान जस्तै रमणले लुट्यो मन
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
14 January ,2013
कोमल भट्ट – कस्तो हुन्छ चोखो मायाँ
कस्तो हुन्छ चोखो मायाँ गर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
कति दुख्छन चोटहरू पर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
बाध्यता र विवसताका कथा व्यथा जति सबै
अभावमा सधैँ आँसु झर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
सतहलाई नियालेर देखिंदैनन भित्री कुरा
जङ्घारको गहिराई तर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
गाह्रो छ कि सजिलो छ विछोडमा जिउनु पर्दा
प्रत्येक पला तड्पिएर मर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
कसले लुट्यो सुख,शान्ति,रमाइलो र हाँसो अनि
जिन्दगीका सारा खुसी हर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
कोमल भट्ट
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – कि त तिम्ले प्रतिभा नै (गज़ल)
कि त तिम्ले प्रतिभा नै लुटेको भे हुन्थ्यो
नत्र तिम्रो खराव आदत छुटेको भे हुन्थ्यो
निन्दनीय कार्य गर्छौ लुकी छिपी सधैं
समीपमै आई बरु कुटेको भे हुन्थ्यो
सत्यताको आँखा भित्र छारो हाल्नलाई
कठालोमा समाएर चुटेको भे हुन्थ्यो
देख्दा राम्रो अनुहार कपट राख्ने मनमा
जालीसङ्ग सबको नाता टुटेको भे हुन्थ्यो
भित्तो भित्तो चाहारेर चोट दिनु भन्दा
घरमै बसी थाङ्ना भोटा खुटेको भे हुन्थ्यो
तिरस्कृत हुने कर्म आजै देखि त्याग्दै
आफैँ कोशिश गर्छु भन्दै जुटेको भे हुन्थ्यो
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
कोमल भट्ट – सम्झनाका लहरहरु
सम्झनाका लहरहरु छल्किएको धेरै भयो
हृदयको भित्री घाउ बल्किएको धेरै भयो
चाहनाको संसारमा आगो लाग्दा हुरुरुरु
डंडेलोले अभिलाषा सल्किएको धेरै भयो
श्रावणको भेल जस्तै आँसु धारा बगाएर
एकान्तमा डाँको छोड्न पल्किएको धेरै भयो
कल्पनाको सिसमहल गर्ल्यामगुर्लुम ढलेपछि
बिहानीको शीत सँगै टल्किएको धेरै भयो
लुकाउन खोजे पनि अनुहारमा स्पष्ट हुँदै
विषादका छायाँ मात्रै झल्किएको धेरै भयो
जताततै निराशाले निल्न खोज्दा”कोमल”मन
आशाजनक बाटो तिर ढल्किएको धेरै भयो
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
१८ मार्च ,२०१३
कोमल भट्ट – सोझा सिधा जनतालाई
सोझा सिधा जनतालाई नचाउन सक्छौ अब
निर्दलको हल्ला खल्ला मचाउन सक्छौ अब
जाली,झेली,कुकर्मी र अपराधी भए पनि
बन्धु बान्धव रैछन भने बचाउन सक्छौ अब
विरुद्धमा बोले भने गोर्खे Continue reading “Komal Bhatta – Sojha Sidha Janata Lai (Nepali Gajal)”
