नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
दीपेन्द्र के.सी. – विजयोत्सव
फाँटभरि सुलीहरु छरेर
फैलिएको गन्ध,
असीमित कुखुराका;
सुँघेर ह्वाँस्स
अनौठो मादमा,
उर्लिएका हुँइयाहरु
झर्दैछन शहरमा ।
परिवर्तनका झण्डाहरुले छोपिदै
छिर्छन चोक, गल्लीहरुमा
घोकाइएका Continue reading “Deependra KC – Vijayotsav”
दीपेन्द्र के.सी. – हाँसोसँग गाँसिएको साइनो
रिसाउँछयौ भने तिमी
छोडिदिनेछु लुक्न तिम्रो छाँयामा
उपस्थिति बिझाउँछ भने कतै
मोडिदिनेछु अन्त कतै यात्रामा
यी सवैको मतलव एउटै हुनेछ
केवल देख्न चाहनु, हाँसेको तिमीलाई
किनकी
तिम्रो हाँसोसँग मेरो साइनो गाँसिएको छ ।
तिमी कतै हाँस्नु, र
म कतै रुनुमा पनि
गहिरो सम्बन्धको अर्थ छ
एकापसमा लुकाछिपी सही
हामीले आँशु र हाँसोको दुई पाटे
एउटा सिक्का तयार गर्नुछ;
जो तिमीलाई उपहार
जसले, किन्नेछ अरु हाँसोहरु
र, म अनुभूत गर्नेछु महँगो हाँसो
त्यहाँ पनि आँशुको पाटोमा वसेर;
साइनोको गजवको परिभाषाम बाँधिएको छ
किनकी
तिम्रो हाँसोसँग मेरो साइनो गाँसिएको छ ।।
त्यही सिक्काले –
धेरै मूल्य चुकाउन चाहन्छु,
धेरै उज्यालो खरीद गर्न चाहन्छु
तिम्रो हाँसोको लागि ।
चहर्याएर मन धेरै
पोखिएर धेरै आँशुहरु, रित्तिएपछि म
शीतल दिने त्यही हाँसो न हो
जो हाँसो बनेर प्रवेश गर्छ
र आँशु बनेर प्रस्थान गर्छ
किनकी
तिम्रो हाँसोसँग
मेरो यही साइनो गाँसिएको छ ।।
तिमी हाँसेर बाँच्नलाई मेरो आँशु चाहिएको छ
म रोएर बाँच्नलाई तिम्रो हाँसो चाहिएको छ
तिम्रो हाँसोसँग
मेरो यही साइनो गाँसिएको छ ।।।
बागलुङ, हाल ओस्टण्डे बेल्जियम ।
१२ मार्च २०१३
हरेक १२ महिना पछिको आगतलाई
छोपेर समयले झयाप्पै,
भनिदिन्छ
यो नयाँ वर्ष हो ।
दीपेन्द्र के.सी. – नयाँ वर्ष
हरेक १२ महिना पछिको आगतलाई
छोपेर समयले झयाप्पै,
भनिदिन्छ
यो नयाँ वर्ष हो ।
तर म
विश्वास गरुँ कसरी ?
ढलेर गएका विगतहरुका
लाशैलासहरुमा
उही समयले निभाएका
पुराना,अँध्यारा मैनहरु छन्
जसले
नयाँ उज्यालाहरु छरेका थिएनन्
गएको वर्ष पनि ।
अहिले फेरि
सल्काएर तिनै
कामना गर्छ नयाँ उज्यालोको
तर पनि
हरेक १२ महिना पछिको आगतलाई
छोपेर समयले झयाप्पै,
भनिदिन्छ
यो नयाँ वर्ष हो ।
यस्तोमा
म आफूले अरुलाई
र, आफैले आफैलाई पनि भन्दिन
मात्र शुभकामना छ
नयाँ वर्ष स्यवँ तँलाई
कम्तीमा तँ फेरि
फर्किएको छस् र
जश्न छ यहाँ तेरा लागि ।।
यो नयाँ वर्षमा
हाँसेका मात्रै छैनन् धेरै यहाँ
रोएकाहरु पनि धेरै छन् यहाँ ।
दीपेन्द्र अपजसी – अमूर्त मन !
कुनै अमूर्त चित्रकारको
गम्भीर चित्रकला
हातमा राखेर,
र त्यस्तै मनहरु
आफना सन्ततिका !
छातीमा राखेर
साह्रै जटील लाग्न थालेका छन
आमालाई !
बुझनै नसकिने रहस्यहरु
अचेल !
एउटा प्रश्नको उत्तर भेटिएको छैन अझै
बृद्धाश्रममा बुझाउने छोराको
गुणी मनको,
मीठो निवन्ध लेखेर
उत्तरपुस्तिका भर्नलाई ।
आँखा बन्द गरेर
मेटाउन सकिने रहेछ
कसैको अमूर्त चित्रलाई
तर
यति भीषण आँधी चलाएर
आँखाबाट पूरै साउन भदौ बगिसक्दा पनि
छातीको वीचमा टापु बनाएर बसेको
आफनै “प्रेम” किन बग्दैन ?
र, प्रश्न गर्छिन आफैसँग
बृद्धाश्रम पुग्ने बाटाहरु
किन पुग्दैनन होला ?
म भित्रिएको दैलोसम्म ?
के त्यति साँघुरो छ त्यो घर ?
बरु आयरग्लास लगाएरै भएपनि
अर्थ निकाल्न सकिन्छ होला
अमूर्त चित्रको
तर मान्छेको मन ……………..?
कस्तो अमूर्त रँगमा कुँदिएको हुन्छ कुन्नि ?
बागलुङ, हाल ओस्टण्डे बेल्जियम ।।।
दीपेन्द्र के.सी. – गलत पूर्वानुमानहरु !
जव !
शहीदको चिहानबाट
नेताको महलको जग खनिन्छ
तव !
मलाई लाग्दैन थियो कि
त्यो घरले झुण्डयाउने छ
नयाँ नेपालको साइनवोर्ड
र, त्यहाँ चल्नेछ –
गहन विषयमा छलफल Continue reading “Dipendra KC – Galat Purwanuman Haru”
दीपेन्द्र के.सी. – अपदस्थ भएँ भने म
कुनै दिन !
अपदस्थ भएँ भने म
कुनै सैनिक कू सरी ।
म कुनै कैदबाट
घोषणा गरिदिनेछु
“मलाई गर्व छ
तिमी मेरी हुनुमा ।”
मलाई विश्वास छ –
हुर्कन सक्छन्
मायाँका Continue reading “Dipendra KC – Apadasta Bhayen Ma”
दीपेन्द्र के.सी. – पेन्सनपट्टा
सम्झनाहरु बल्झाउने
पेन्सनपट्टा बोकेर हातमा
पेन्सन क्याम्प आउने
बाटो हेर्दैछिन आमा !
जग्गेका मण्डपहरुमा गरेका वाचाहरु
जीवनभर साथ दिने कसमहरु
त्यो पहिलो रातका कुराहरु
मखमली चोली र चमेलीका कुराहरु
बनारसी साडी र गोरखपुरका रेलका कुराहरु
छुट्टी र दशैंका कुराहरु
“कार्कीनेटा”को डाँडो हेर्दाहेर्दै थाकेको
समयका कुराहरु
एक शरद फुल्ने
र, ओइलाउने मनफूलका कुराहरु,
सवै पट्याएर आफुभित्र
वावाको “प्रेमिल चिनो”
अपूर्ण सम्झौतापत्र जस्तो
सम्झनाहरु बल्झाउने
पेन्सनपट्टा बोकेर हातमा
पेन्सन क्याम्प आउने
बाटो हेर्दैछिन आमा !
कसले पो भुल्छ र !
राइफलसँग टाँसिएर
आत्महत्या गरेका रातहरु,
तिमी कार्कीनेटो काटेपछि
आत्महत्या गरेका दिनहरु
जीवनका धेरै अँशहरु
हरण गरेर
जीन्दगीको हिसावमा
घाटाको वासलात देखाउँदै
बाँकी बक्यौता उठाएर
सम्झनामा बगाउने आँशुहरु
खरीद गरे जस्ता,े
उताबाट आएर
६ महिनालाई पुग्ने
अँक थपिदिएर जान्छ
“सोल्जर बोर्ड“ ले ।
अव त ! पुग्यो मलाई ।
किनारमा प्यासै उभिएर
बगिरहेको कालीगण्डकी
हेरिरहेको बेलवृक्षजस्तो जीन्दगी,
थाकिसकेकी हुँ पहिल्यै हेर्दाहेर्दै
मेरो मान्छे आउने आशमा
पेन्सनपट्टा हिडेर आएको
“नयाँ पुल” का बाटाहरु,
अव म
हेरेर अन्तिम पटक
पेन्सन क्याम्प आउने बाटो
र, फिर्ता गरिदिन चाहन्छु
यो “बहीखाता जस्ता”े पट्टा
र, माग्छु केवल
मेरो “बहादुर लाहुरे” भएको ठेगाना
बुझाउनलाई आज—
सम्झनाहरु बल्झाउने
पेन्सनपट्टा बोकेर हातमा
पेन्सन क्याम्प आउने
बाटो हेर्दैछिन आमा
बागलुङ, हाल बेल्जियम
कार्कीनेटोः— पोखरा—बागलुङ राजमार्ग निर्माणपूर्व पैदल यात्रामा पोखरा पुग्दा पार गर्नुपर्ने स्याङजा र पर्वत जिल्लावीच पर्ने विशाल उकालो पहाड ।
नयाँपुलः— माथी उल्लेखित अवस्थासँगै पोखरा—बागलुङ यात्रामा पर्वत जिल्लाबाट बागलुङ प्रवेश गर्ने कालीगण्डकीमाथीको पुल जुन बागलुङ प्रवेशको प्रवेश विन्दु मानिन्थ्यो ।
दीपेन्द्र के.सी. – उपहार
दुर्नाम देशको राजनीति
संधै फाल्तु भाषणमात्रै छोड्छ
जनतालाई संधै सडकमा लडाउ“छ
राजनीतिको सन्देश —
वालक, युवा
सिलाङका गल्ली, खाडीका मरुभूमि
मलेसियाका अप्ठयारा र
अमेरिका, यूरोपका जुठ्यानहरुमा वर्वराउँछ ।
जीन्दगी एउटा लक्ष्यजस्तो—
मुग्लानमा ओइरो लागेको छ
राजनीतिको पेलाइले ।
राजनीति फेरि राजनीति !
एउटा फतुरो गफसंगै
शिक्षा दिन्छ नवपुस्ताहरुलाई भीडभाड अनि
वुझाउंछ मुग्लानलाई
भविष्यको सुरक्षित घर,
नेताज्यूले व्याख्या गरेको
राजनीतिको गलपासो भिर्दै
सिद्धान्त सिकाउंछ घिच्रो फुलाउंदै
देश, नेता, राजनीति
फेरि राजनीति ! भन्दै
स्वदेशी वेरोजगारीको भेलमा वगेर
विदेशी रोजगारको खाल्डोमा जकाउंदैछ
आफैलाई
बाहिर निस्कनै नसक्ने गरी ।।
बाग्लुङ, हाल: बेल्जियम
सुनसान,सामसुम, शान्त
उदाश, निराश, सन्तप्त चिमहरु
सूर्यको प्रकाशले गिज्याउछ
हरेक अध्याराहरुले अंठयाउछ
टुकी र मैनहरुले घेरिएर
कहीं कतै दियालाहरुमा वेरिएर
तातो राप र अरुको उज्यालोमा
आफूलाई देखाउदै चिन्तितरु
सडकमा उभिएर
नेताज्यूको भाषण सुनेर लज्जित
नया नेपाल सुनेर त्रसित
अर्थमन्त्रीहरुका योजना सुनेर आजितरु
तिनै चिमहरु रु आज
अंध्यारा वस्तीहरुमा
विद्युतको शोक श्रद्धाजंलि मनाउदैछन
नेताहरुका योजनाका शोक शन्देस पढेर
जलश्रोतको पुराण भट्याएर
हरेक दिन १६ घण्टा मौन धारण गर्दैछन
विद्युतलाई शहीदको सूचीमा चढाएर।।
दीपेन्द्र अपजसी – अभिषप्त जीवन
१.
कुनै युग !
बोकेर महादेवको श्रपित जीवन
थाकिनन् गोमा ब्रम्हाणी
पार लगाइन जीवनलाई जसोतसो
सुखद अन्त्यको घाटमा
शास्त्र भन्छ.–
सत्ययुग थियो त्यो ।
२.
अहिले
स्वस्थानी छ मेरो सिरानमा
तर युग अर्कै
महादेवबाट अश्रपित म
श्रपित जीवन जीउँदैछु समुद्रपारि
अघोषित, अप्रत्यक्ष र अन्यायी श्रापबाट
–“ तँ तेरा मातापिता, परिवार र आफन्तबाट छुट्टिएर, तड्पिएर बस्न परोस्
–जहाँ पुगेपनि दुुःख कष्टले नछोडोस्
–मनले आँटेताकेको नपुगोस्
–धन द्रव्यले कहिले वास नगरोस्
–मनमा चिन्ता खिन्नता छाइरहोस्
–जे जस्तो काम गरेपनि दोषको भागीदार हुन परोस् ” इत्यादि इत्यादि ।
३.
म सँग सत्ययुग छैन अहिले
आराधनाबाट श्रापमुक्ति पाउन
बिकल्प पनि छैन
सुखद अन्त्यको घाटमा विसाउन
साध्य पनि छैन
बोझिलो जीवन सहज टुँग्याउन
तर, अझैपनि
स्वस्थानी छ मेरो सिरानमा ।
४.
महादेवबाट अश्रपित म
लावण्यदेशको नवराज हुन सकेको छैन म
न त मलाई माला पहिराईदिने
ऐरावतहरु नै छन् कतै
न त श्रापफिर्ती गरिदिने
ब्रम्हाहरु नै छन कतै
किनकी म –
घेरिएको छु तिनै अप्रत्यक्ष श्रापहरुबाट
अभिषप्त वर्षाले रुझाएको
मेरो जन्मदिनको दिन देखि ।।
बागलुङ, हाल ओस्टण्डे बेल्जियम ।
दीपेन्द्र के.सी. – आस्था र परिभाषा दशैंको
अव !
फेरिदिन मन लाग्छ
आस्था र परिभाषा दशैंको ।
जव !
तिम्रो मुहार हेर्छु
के चम्किन्छ र ? दशैं त्यहाँ
शुभकामनाहरुका प्रकाशले ।
बर्षायाममा पानीले चुटिएको पहाडझैं
हरक्षण पखालिएर बगेका छन् अपूरा खुशीहरु
हरक्षण भत्किएका छन् अपूरा इच्छाहरु
सत्य र विजयको आस्थामा लत्रदैं
कति धेरै भ्रमहरु साटीरहें शुभकामनाका
मात्र यो आउँछ र जान्छ
छोडेर यथास्थिति !
अघिल्लो साँझ–
दशैंको मीठो कल्पनामा
असँख्य ताराहरु जस्तै
उज्याला रहरहरु सँगै निदाएर
विहान –
रित्तो दशैं व्यहोर्ने वालकहरु
पशुपतिका भिकारीहरु
जमीन्दारका हलियाहरु
साहुजीका नोकरहरु
मुखियाका गोठालाहरु
दशैंको जड्यौरीमा
नमिलेका कपडाहरु पहिरिएर
दशैंको सन्देश छर्दै
जव वीच सडकमा हात पसारेर
ङिच्च दशैं माग्छन्
अनि
फेरिदिन मन लाग्छ
आस्था र परिभाषा दशैंको ।
यसपालि तिमी–
जाउ केहीक्षण र,
वास्तविक दशैं मनाउ त्यहाँ
बसेर पुछारमा राज्यसत्ताको
यसपालि म –
दशैं मनाउँछु
वसेर केहीक्षण सिरानमा राज्यसत्ताको,
त्यसपछि त वास्तवमै
अर्थ रहदैन होला
रौनकता, माहोल, महत्ता र औपचारिकताहरु
विजया दशमीको
त्यसैले त,फेरिदिन मन लाग्छ
आस्था र परिभाषा दशैंको ।
विजया दशमी २०७०
बागलुङ, हाल ः ओस्टण्डे बेल्जियम ।
दीपेन्द्र के.सी. – प्रस्थान कक्षबाट
के सोच्छन् होला ?
आमाको फेर समातेर
प्रस्थान कक्षको छेउ उभिएका
अवोध वालकहरु,
रसिला आँखाहरु हेर्दै गरेका
आमाहरु,
विहेको हप्तैदिन नवित्दै
रातै साडीमा
विदाईको लाइन उभिएका
नवदुलहीहरु ।
एकलर्को मालामा
सम्झना उनेर
श्रमवजार डुव्न हिडेकाहरुलाई
ओइलाएर सुन्दरता त्याग्नै आँटेको फूलजस्तै
लहरै आँधी खेपेका अनुहारहरु
के सोच्छन होला ?
मनभित्र करौंती चलाएर
विदाईका हात हल्लाउनेहरु
सपना वोकेर उड्छन कि ?
सपना त्यागेर उड्छन कि ?
सपनाहरु त्यहीं छोडेर उड्छन कि ?
श्रपित देशको
फोस्रो स्वाभिमानी राष्ट्रिय गीत गाउदै
के सोच्छन होला ?
प्रस्थान कक्षको छेउ उभिनेहरु ।
फेरि आउलान कि ती ?
सिद्रा झैं सुकेर
जीवन हारेका माछाहरु झैं
हरियाली वेचिसकेका
गुन्द्रुक झैं
टुक्रा टुक्रा भएर सीसाझैं
रेमिटयान्सको धारमा रेटिदै ।
साँच्चि !
के सोच्छन होला ?
आकाशको सानो झयालबाट
हावामा देश नियाल्नेहरु
र
सपनाहरु हावामा उडाएर फर्कनेहरु ।
बागलुङ , हाल ओस्टण्डे बेल्जियम ।
दीपेन्द्र के.सी – स्तव्ध छु म
स्तव्ध छु म
तिमी नआउने खवरले ।
बर्षौबर्ष प्रतीक्षाले ठडिएका
पहाडहरुमाथी उक्लिएर हेर्दैथिएँ
तिम्रा बाटाहरु ;
वाचा पूरा गर्ने
रहरका उपहारहरु लिएर आउंछौ भन्ने थियो
गोरेटोमा धेरै पाइलाहरु टेकिए
तर तिमी देखिएनौ ।
सल्लेरीका एकोहोरो सिरेटोसँग
खवर मात्र आइरह्यो –
तिमी आउंदैनौ यसपालि पनि !
जगै हल्लिन लागेको पहाडमाथी स्तब्ध छु म
तिमी नआउने खवरले ।
आज कान्ति देख्दिन जुनमा
अँध्यारो ओढेर निदाएको बस्ती
मेरै सपना निलेजस्तो लाग्छ
धाराहरुमा बाढी उर्लिएको छ
र पोथराहरु चुटिएका छन
गह्रुङ्गा पाइलाहरु लतारेर
भmर्छु फेदीतिर
आँधीजस्तै आउंछ कि ? खवरै नगरी ?
यस्तै झूठो आशा जोडेर
खोज्छु सपनाका अधिकारहरु ।
सवेरै यो उज्यालो, यो उमँग
हजारौं जवानी फक्राएर हाँसेका फूलहरु
यी सवैबाट टाढिएर देख्छु
त्यही डढेलो लागेको प्रतीक्षाको पहाड
र, ठोक्किइरहन्छ कानमा बारम्बार
तिमी नआउने खवर !
शँकैशँकाको सिंढी चढेर उक्लन्छु फेरि त्यही प्रतीक्षाको पहाड
र, रित्तो आकाश हेरेर
फेरि स्तब्ध हुन्छु म
तिमी नआउने खवरले ।।
१२ अप्रिल २०१३, बागलुङ हाल ओस्टण्डे बेल्जियम ।
दीपेन्द्र अपजसी – क्रिसमस !!
क्रिसमस !!
सिण्टरक्लासले तिम्रो शन्देस वोकेर
परिक्रमा नगरीसक्दै यो नगरीको
झिलीमिली र बैभव;
सम्पन्नताको प्रतिवेदन चढाइसकेको हुनुपर्दछ
अनि आइपुग्छौ तिमी
२५ डिसेम्वरलाई अनुगमन गर्दै
दर्शन दिन ।
तिम्रो स्वागतमा सिंगारिएको नगरी
धूपी, सल्लाका रुख, संसार उजिल्याउने प्रज्वलित दीप
साँच्चै जति अँध्यारो भएपनि
उजिल्याउँछ मन,
अदृश्य तिमी
कहीं कतैबाट हेरेर
आल्हादित छौ होला र त
साँच्चिकै सार्थक छ क्रिसमस !
आज
सडक सुतेका छन एक दिनलाई
ढोका निदाएका छन एक दिनलाई
पादरीहरु एकोहोरो जाग्दै
बिश्व शान्तिको प्रार्थना गर्दैछन्
यो मनमोहकता, यो धून, यो रीत
झँकृत यो मन
शान्त, सुखी, खुशी सवै
क्रिसमस !!
छाता ओढाईराखेको छ राज्य
तिम्रो शीतलतालाई जोगाउन
तिम्रा मुकुटहरुप्रति
तिम्रा धरोहरहरुप्रति
तिम्रा सौन्दर्यहरुप्रति
कति चिन्तित !
आधारहरुको टेको लगाएर
जतनको फूलवारी बनाएर
शीरमा लगाएको छ तिमीलाई
त्यसैले त
जाज्वल्यमान छौ, तेजस्वी छौ
ठाडो शीर गरेर २५ डिसेम्वर नआउदै
छाती फुलाएर घुमेका हुन्छौ
२ महिना पहिलेदेखि नै
क्रिसमस !!
यो क्रिसमस माहोलमा –
तिम्रो शुभकामना आत्मासात गर्छु,
तिम्रो भावना सम्मान गर्छु
अनि एउटा बिन्ती पनि गर्छु –
सम्पन्नताको खाममा
डलर र यूरोको टिकट टाँसेर
गरीव हुलाकीलाई
धर्म निरपेक्षताको डाँक नबोकाउ,
एउटा शुभकामना कार्ड पनि नपठाउ
जहाँ धर्म निरपेक्षताको शन्देस लुकेको छ ।
हामीसँग पनि अर्कै क्रिसमस छ
हाम्रो दियोमा सल्काएर प्रकाश
जाजल्यमान क्रिसमस मनाउन चाहन्छौं
तर नितान्त आफनै, मौलिकताको डिसेम्बरमा । ।
क्रिसमस २०१२
बागलुङ, हाल ओस्टण्डे बेल्जियम ।