Tag: Nepali Kavi Gopi Krishna Prasain

गोपीकृष्ण प्रसाईं – समयसँगको संवाद

यो शून्य समय
मैले छातीभरि सजाएको
मायागरि मुटुभरि अड्याएको
बाहिरका पालुवाहरुसंगै वयली खेल्छ
मलाई म्वाई खाएर झंकृत पार्छ
माया धेरै भएर
छायाँसंगै आए यो धरती संगका अनौंठा नाताहरु
समयसंग यसरी प्रान्जल भएर निक्ले यक्ष प्रश्नहरु
प्रश्नहरुसंगै आँखामा खुशीका खोलाहरु बगेजस्तो लाग्छ
र म एक तरहले समयको भइसकें
तर समय मेरो हुन सकेन
देखिराख्या छु, ंिहडिराख्या छु
घर बाहिर एक हुल चराहरु गाना गाइरहेछन्
प््रााणीहरु समयसँगै उडिरहन्छन्
समयसँगै दौडिइरहन्छन्
जीवनजगत समयको गतिमा चलेको छ
सम्पूर्ण दिनचर्या समयसंगै ढलेको छ
समयले एकदिन आएर मलाई सोध्यो
तँ को होस् ?
के गर्छस् ?
किन दुःखी छस् ?
खुशी हुनु पर्दैन ?
म निरुत्तर भएँ
म सुख खोज्न विदेशिएको छु
म सुख खोज्न परिवर्तित भएको छु
मेरा दुःखहरुसँग आँसु झरेर गीत बन्छन्
मेरा सुखहरु समयको प्रहार खपेर प्रीत बन्छन्
मेरा भावनाहरु जव वायूमण्डल छिचोलेर आकाशगँगातिर उडे
समयले भन्छ यो त कल्पना हो
धरतीमा अविच्छिन्न रुपमा जोतिइरहे पाईतालाहरु
समय भन्छ यो त शारिरीक व्यायाम हो
समय भन्छ,
जीन्दगीको आयाम खोज
जीवनमा परिवर्तनको बाटो रोज
परिवर्तित विश्वलाई हेर
परिवर्तनले दिएका कथा व्यथाहरुलाई हेर
ठूला ठूला युद्दहरुले व्यूँताएको विश्व
सुन्दरता र काम वासनामा लीन हुँदा मानिसहरु गुमाउदैछन् सर्वश्व
स्वार्थीपन र आत्माकेन्द्रित अहँले बढायो वर्चश्व
विपूल आणविक अस्तित्वमा रमाइरहेको दुनियाँ
खोलाहरु आफ्नो जस्तो लाग्दैन
यी बाटाहरुमा आफैंले टेके झैं लाग्दैन
वरपीपलको छाहारीमा बसेर पनि
शितलताको प्यास जाग्दैन
यी आँशुहरु आफै बगेजस्तो गर्दैनन्
यी कर्मन्द्रियहरु आफ्नो धरातलमा डेरा सर्दैनन्
परिवर्तन, परिवर्तन
मान्छे रोवट, मान्छे मेसिन
म विज्ञानमा रुपान्तरण भैसकें
मेरो प्राकृतिकपन औद्योगिकरण भैसक्यो
तिमीले गरेका भ्रुण र क्रोमोजमका कुराहरु
तिनीहरु त उहिल्यैदेखि परदेशी भैसके
एकै ठाउँमा बस्नै मान्दैनन्
आफ्नै थातथलोलाई आफ्नो ठान्दैनन्
वर्णशंकरको यो दुनियाँ
समयले संयन्त्र अनि परिवर्तनसंग नाता जोडेको छ
समयले पैसा र व्यापारमा आफ्नो मुख मोडेको छ
समयले प्रकृतिसंग धेरै नाताहरु तोडेको छ
समयले सत्यलाई धेरै धेरै छोडेको छ
यिनै कुराहरुसंग तिमी साक्षात्कार हुनु है
घामका पाइलाहरु संगै समय सरिरहेथ्यो
समय सँगको सवालमा आज आँखाबाट आँशु झरिरहेथ्यो
म त समयसँग चल्न सक्याथिन क्यार
धेरै टाढा टाढा गयो त्यो समय
गोधूलिमा भक्कानिएर रुन खोजें
मलाई पनि संगसंगै हिडाउन अनुनय विनय गरें
उस्ले मलाई हेरिरह्यो र भन्यो
म कहाँ प्राकृतिकपनमा मात्र अल्झेको छु र ?
म कहाँ आध्यात्मिक पक्षमा मात्र वल्झेको छु र ?
म कहाँ सत्यलाईमात्र अँगाल्छु र ?
म त अर्ध सत्य हुँ
म भित्र इमान्दारिता नखोज
मलाई संपूर्ण सत्य भनेर नरोज
परिवर्तित विश्वमा तिम्रो विलौना देखेर दुख लागेकोछ
परिवर्तन , समय तिमी,
हामी एक अर्कालाई अनुभूत गरिरहेछौं
हामी आफ्नै धरातलबाट कहाँ कहाँ झरिरहेछौं
कहाँ छ आकाशगंगा , कहाँ छ तारापुन्ज
मैले त सबैतिर पुग्नुछ, म समय हुँ
आज किन हामी धरतीको मात्र कुरा गरिरहेछौं
त्यसैले मलाई संधै नखोज्नु, मेरो बाटो संधै नहेर्नु
म संग धेरै आँशु नपोख्नु
किनकी म समय हुँ
धेरै व्यथाहरु पोखेको मलाई मन पर्दैन
तिमीलाई राम्रो सँग थाहा छ म समय हुँ ।

-लण्डन