दामोदर पुडासैनी किशोर – तेल अभिभका नीला साँझ
मान्छेहरू
सहर छाम्दा छाम्दै
पुग्छन् समुद्रमा
र,छालहरूसँग जिस्कँदा जिस्कँदै
पस्छन् सहरमा
हिजोआज किन हो किन
सहरले समुद्रमा र समुद्रले सहरमा
रँग बदल्ने सल्लाह चलिरहेछ
मान्छेका मनमा
बेलगाम चलिरहेछ आँधिबेहरी
बेलगाम चलिरहेछन् उकुसमुकुस छालहरू
बेलगामनै फैलिरहेछन् अतृप्त ईच्छाहरू
बेलगाम दौडिरहेको मान्छेको मन
समुद्र किनारमा ठिँग उभिन्छ
समुद्रझैँ नीलो बनेर फैलन खोज्छ
ढिक्का बनेर उभिनु भन्दा
थोपा बनेर फैलिनुमा छ सँसारको सार
बाफिलो मन्त्र सुनाइरहेछन्
भर्खर समुद्रबाट सहर छिरेका चराहरूले
बालुवा मनहरू
क्रमश: आकार लिन्छन्
र ज्योतिस्तम्भ बनेर उभिन्छन्
वल्लो चोक र पल्लो गल्लिहरूमा
फूलहरू
फूरफूर गरेर फूलाइरहन्छन् माछेको मनलाई
कयौँ सपनाहरू पुस्तकमा लेखेर
पसलमा सजाइएको बेला
नलेखिएका पुस्तकहरू
उकुसमुकुस उफ्रिरहेछन् छालहरूमा
आरम्भ गर्नेहरूलाई आमन्त्रण गीत सुनाउँदै
क्षितिजदेखि क्षितिजसम्म
समयसँगै दौडिरहेछ एक अँजुली बतास
उस्तै उस्तै रहेछन्
मन ,समुद्र र आकास
नीलो बनेर ब्युँझन्छन्
सेतो ,पहेँलो ,रातो र कालोको स्वाद चाख्छन्
फेरी नीलै बनेर फैलन्छन् किनारका किल्लाहरूमा
सँसारको सबै थकाई मेटाउँन
र,संसारको सबैभन्दा मीठो
नीलो स्वादमा हराउँन
घाम पनि हरेक साँझ पौडन पस्छ
यतै कतैको समुद्रमा
यही सहर र समुद्रको किनारमा
भर्खर ब्युँझेको छ एउटा मान्छे
समुद्रजस्तै एउटै नीलो रँगमा
बचाउँन सक्नुपर्छ उसलाई
नीलो साँझमा
छालसँगै दौडिरहेको बेला
खोजेँ मैले पनि
तिम्रो नीलो मन
र ,तिम्रो नीलो अनुहार
यतिखेर
मेरो मायाको रँगपनि
ब्युँझेको छ नीलो बनेर
२०७५ चैत्र १ गते (२०१९ मार्च १५)शुक्रबार
तेल अभिभ,इजरायल